Een blog schrijven voor Sara, onze persvoorlichter. Gaat dat
dan over mijn functie als acquisiteur, over algemene bestuurstaken of over het
NSO? Over de leden, de buschauffeurs of de plaatselijke comités? Gastgezinnen, artistiek
trio of hoofdsponsors? En moet dat dan volgens ons thema in dichtvorm?
Ik zou kunnen uitweiden over het proces dat voorafging aan het kiezen van een geschikt thema (zelfs ‘NSOwieso’ is een overweging geweest), of aan de bestuursactiviteiten die wij (niet iedereen altijd even vrijwillig overigens) voor onze lol ondernemen, zoals wichelroede lopen en koeknuffelen. Over de vele broodjes kroket op Utrecht centraal (en de nog tallozere discussies over wat de beste manier van eten daarvan is), of over die champagnelunch aan de Keizersgracht van laatst. Over onze buitenlandtournee, zalen, fondsen, bankdirecteuren, bekende operazangers, oud-besturen, auditanten, opvolgers, nafeesten, plaatselijke sufferdjes, lange-termijn commissies en studentencomités. Die ene nacht dat de treinen niet meer gingen en dat we maar shotjes gingen drinken tot de eerste trein weer ging, en we die toen alsnog misten, of die keer dat er geen accountant meer dreigde te zijn.
Nog ellenlange lijsten kunnen worden volgeklad met afwegingen van wat wel en niet genoemd hoeft te worden, maar er is één grap die dit jaar voor mij nu al onvergetelijk maakt. Er is iets ontstaan waardoor ik niemand meer serieus kan nemen, bijna geen zin meer kan horen zonder stiekem een beetje te giechelen; de DOOR-grap (mensen noemen me vaak Door in plaats van Dora).
Ik kan me niet herinneren wanneer het is begonnen, maar de rest van mijn bestuur maakt met z’n allen te pas en te onpas door-grappen. We beginnen de vergadering met mededelingen Doorspreken, gaan Door met dingen Doorgeven, even Doorverbinden, we mogen er niet op Doorhameren en al helemaal niet verDorie roepen. Soms zijn ze vermoeiend, vaak vertrouwd (want veel te vaak herhaald en nog steeds giechelt er wel iemand) maar voornamelijk heel verrassend. Een mooi bruggetje naar het komende repetitieweekend. Onze eerste ‘echte’ activiteit, die vast ook vermoeiend gaat worden, in de o-zo-vertrouwde Hoof, waarbij vast heel veel verrassende dingen gaan gebeuren. Ik ben benieuwd!
Ik zou kunnen uitweiden over het proces dat voorafging aan het kiezen van een geschikt thema (zelfs ‘NSOwieso’ is een overweging geweest), of aan de bestuursactiviteiten die wij (niet iedereen altijd even vrijwillig overigens) voor onze lol ondernemen, zoals wichelroede lopen en koeknuffelen. Over de vele broodjes kroket op Utrecht centraal (en de nog tallozere discussies over wat de beste manier van eten daarvan is), of over die champagnelunch aan de Keizersgracht van laatst. Over onze buitenlandtournee, zalen, fondsen, bankdirecteuren, bekende operazangers, oud-besturen, auditanten, opvolgers, nafeesten, plaatselijke sufferdjes, lange-termijn commissies en studentencomités. Die ene nacht dat de treinen niet meer gingen en dat we maar shotjes gingen drinken tot de eerste trein weer ging, en we die toen alsnog misten, of die keer dat er geen accountant meer dreigde te zijn.
Nog ellenlange lijsten kunnen worden volgeklad met afwegingen van wat wel en niet genoemd hoeft te worden, maar er is één grap die dit jaar voor mij nu al onvergetelijk maakt. Er is iets ontstaan waardoor ik niemand meer serieus kan nemen, bijna geen zin meer kan horen zonder stiekem een beetje te giechelen; de DOOR-grap (mensen noemen me vaak Door in plaats van Dora).
Ik kan me niet herinneren wanneer het is begonnen, maar de rest van mijn bestuur maakt met z’n allen te pas en te onpas door-grappen. We beginnen de vergadering met mededelingen Doorspreken, gaan Door met dingen Doorgeven, even Doorverbinden, we mogen er niet op Doorhameren en al helemaal niet verDorie roepen. Soms zijn ze vermoeiend, vaak vertrouwd (want veel te vaak herhaald en nog steeds giechelt er wel iemand) maar voornamelijk heel verrassend. Een mooi bruggetje naar het komende repetitieweekend. Onze eerste ‘echte’ activiteit, die vast ook vermoeiend gaat worden, in de o-zo-vertrouwde Hoof, waarbij vast heel veel verrassende dingen gaan gebeuren. Ik ben benieuwd!
Dora, acquisiteur NSO 2014
