NSO 2014 van start

De eerste dag van het NSO is al bijna ten einde en er is toch al zo veel gebeurd. Iedereen is vanochtend vroeg opgestaan uit letterlijk alle uithoeken van Nederland om hier in Someren op tijd te zijn. Voor mij hield dit in dat de wekker al ging na slechts een aantal uur slaap. Ik zelf had ruim de tijd genomen om over te stappen op wat met recht wel de ‘NSO-bus’genoemd mag worden, een normale bus, met NSO’ers en een tweetal inwoners van Someren en omstreken. Helaas had niet iedereen hier aan gedacht en konden wij de laatkomers die net kwamen aanlopen vrolijk begroeten vanuit de bus. Na een rit van ongeveer drie kwartier kwamen wij aan bij onze bushalte waar wij hartelijk werden ontvangen door het bestuur in Spongebob outfit en warme chocolademelk. De grote instrumenten en tassen konden wij met de auto laten brengen door het plaatselijke NSO commitée, waarvoor veel dank.

Eenmaal aangekomen in De Hoof moesten er nog wat gegevens worden gecontroleerd en konden wij een kamer uitzoeken. Het complex is verdeeld in piano, mezzo forte en fortissimo kamer, wat staat voor de verwachtte hoeveelheid lawaai. Aangezien ik niet alleen voor de muziek, maar ook voor de gezelligheid en de feestjes ben gekomen slaap ik in een fortissimo kamer.

We hebben bij ontvangst ook een orkestboekje gekregen, waarin alle informatie staat die we ooit misschien nodig zullen hebben, van algemene informatie, geschiedenis en telefoonnummers tot de commissie indeling tot een gedetailleerde planning van wat ons de komende tijd allemaal te wachten staat. Met de ontvangst van dit boekje groeit ook het besef dat het NSO 2014 nu eindelijk werkelijkheid is. Eigenlijk ben je al vanaf je auditie bezig met dit moment en nu het eindelijk is aangebroken is het moeilijk om dat meteen te beseffen en daar dan ook meteen van te genieten, maar ik twijfel niet aan het feit dat meerderen dit hebben en dat dit besef zeer snel zal volgen. Wellicht helpt de consumptie van enige alcoholische dranken hier ook bij...

Na een zeer geslaagde avondmaaltijd repeteert het orkest in de avond aan Sea Pictures van Elgar. Helaas zit hier geen derde hobo partij in, dus heb ik ruim tijd om bijvoorbeeld dit blog te schrijven of te studeren aan mijn partijen of voor een trio dat binnenkort voor een kleine 100 man zal worden opgevoerd hier dichtbij ons in de buurt.

De voorbereidingen voor het avondprogramma zijn al in volle gang en het schijnt dat het eerste fust al is aangesloten, al zijn dit niet meer dan geruchten! Vanavond staat na een lange repetitiedag het het eerste kelderfeest van NSO 2014 op het programma. Na een zeer geslaagd kelderfeest in het repetitieweekend in 2013 twijfel ik er niet aan dat het een gezellige avond wordt waar de (alcoholische) drank rijkelijk zal vloeien. Wilde plannen worden al gesmeed en de zoektocht wie het best tegen alcohol kan is al begonnen, we zullen het vanavond allemaal gaan beleven!! Morgen zal ik verslag doen van het resultaat van deze avond. 

Tenslotte iets dat mij hier nog niet eerder is opgevallen: op deze heldere dag in Someren is de sterrenhemel zeer goed te zien. In Rotterdam, waar ik woon en studeer, is dit helaas zelden het geval. Gelukkig weet ik dit fenomeen hier des te meer te apprecieren en waar de sterrenhemel heel ver weg lijkt is het NSO juist heel dichtbij, juist, NSO 2014 is van start!!

 Joppe Drop

Voorbereidingen van een orkestlid

“Hoeveel truien zal ik meenemen? En zal ik toch nog een extra broek meenemen?” Terwijl ik eigenlijk voor mijn tentamens moet studeren zijn dit de dingen die door mijn hoofd gaan. Dichtbij NSO is nog maar anderhalve week ver, en die week zit voor mij volgepland met tentamens. In gedachte ben ik alvast voorzichtig begonnen met bedenken wat ik allemaal mee moet. Morgenochtend neem ik de laatste dingen mee vanaf mijn ouders naar mijn kamer in Delft. De eerstvolgende keer dat ik weer hier “thuis thuis” ben zal waarschijnlijk pas ergens in maart zijn. Mijn ouders zie ik nog tijdens de concerten in het (hopelijk uitverkochte) Concertgebouw, maar dat is ook pas over een maand.

Sinds een week heb ik bovendien een leeninstrument van het Nederlands Muziekinstrumentenfonds, en wat voor een. Voor het NSO mag ik een maand op een altviool spelen van het NMF. In een mooi oud pand in Amsterdam lagen een stuk of 6 altviolen klaar om uit te proberen en de mooiste uit te kiezen. Ze waren allemaal onwijs mooi maar helaas mocht ik ze niet allemaal mee. Maar na lang twijfelen, ruilen en spelen heb ik toch een keuze gemaakt en sindsdien is het nog moeilijker mijn hoofd bij de studie te houden. De verleiding is groot om toch nog even dat ene loopje uit te proberen, of te luisteren hoe mooi die melodie klinkt op de alt of gewoon te genieten van het geluid wat eruit komt. Natuurlijk is het heel slim van het bestuur om ruim 3 weken van tevoren de instrumenten aan te bieden, want op die mooie instrumenten worden de moeilijke loopjes van Sjostakovitsj wel gestudeerd.

Omdat bijna alle dingen die niet met tentamens te maken hebben leuker zijn dan het studeren heb ik ook alvast wat lijstjes gemaakt met dingen die ik nog op tijd moet regelen. Rokkostuum naar de stomerij brengen, verzekeringen op orde brengen, oordoppen klaarleggen. Zorgen dat ik alles voor 28 januari in huis heb zoals reservesnaren en andere benodigdheden om een maand te kunnen spelen en genoeg kleding om een maand vooruit te komen. Of juist dingen uit huis halen. Een maand is heel erg lang voor een voorraad met houdbaarheidsdatum. Vorig jaar kon  ik een aardappelplantage beginnen met wat er over was van de kilo aardappelen in mijn keukenkastje en het halve brood was al bijna uit zichzelf naar de vuilnisbak gelopen.

Nog anderhalve week dus. Nog anderhalve week concentreren op mijn studie en dan heerlijk een maand losgaan op Sjostakovitsj, feesten in de bar of kelder en genieten van de Nederlandse concertzalen en alle andere dingen die het NSO zo leuk maken. Het spelen wordt sowieso leuk en de altvioolgroep was op het weekend in december al heel gezellig. Ik heb er echt ontzettend veel zin in. Maar morgen eerst maar de aardappelen in mijn keukenkastje opmaken.

Ruben Koopman, altviolist NSO 2014

Een stap dichterbij

Eind december, kerst ligt voor de deur. Het is zaterdagochtend, half elf. Een tijdstip waarop de meeste mensen, en zeker de meeste studenten, het liefst nog met hun hoofd op een kussen liggen. Maar hier in het boerengehuchtje Someren, voor de rest van Nederland alleen bekend als Tatort van de criminele aspergeboerin en haar Oost-Europese slachtoffers, haast men zich met opgewekte spanning naar zijn plek. Hier wordt vandaag voor het eerst gerepeteerd aan Sjostakovitsj, Elgar en Kadar. Van deze groep van bijna negentig studenten zijn de meesten al vele uren eerder opgestaan om zich naar het zuiden van het land te begeven. Vanuit Groningen vertrok de karavaan om half zeven 's ochtends, vanuit Friesland moesten sommigen al de avond van te voren op pad en overnachten in een jeugdherberg in Eindhoven om op tijd op het repetitieweekend van het NSO te zijn. Gedurende de zaterdag druppelt er nog een ander succesverhaal door: voor één ongelukkige cellist was het resultaat van de combinatie van studentengala op vrijdagavond en orkestrepetitie op zaterdagochtend dat 2013 één nachtrust minder telt dan van tevoren verwacht. 

Voor bijna iedereen is dit de eerste keer NSO, maar allemaal voelen ze aan dat dit een bijzonder moment is. De eerste repetitie in de gymzaal van de Hoof, het eerste kelderfeest en dan de volgende dag de eerste brakke koffie met je nieuwe maatjes en weer op weg naar je lessenaar, de eerste keer langs de verschraalde bierlucht die uit de kelder naar boven walmt. Een voorproefje van wat je in februari te wachten staat: meer van hetzelfde, maar ook genoeg andere dingen. Hoe lekker de stamppot ook was die het bestuur van vorig jaar ons voorschotelde, niks kan tippen aan wat Simon en zijn maten in februari klaarmaken. Het eerste kelderfeest was een succes, maar wacht maar tot alle studentenorkestbesturen van Nederland straks langskomen, want zij zullen elke avond de voorgaande proberen te overtreffen. En bij dit eerste kelderfeest is natuurlijk ook de eerste vonk al overgesprongen, bij het eerste avondeten is het eerste vriendengroepje al tot stand gekomen en bij de eerste repetitie is het eerste succesvolle lessenaarduo al gevormd, maar stel je dan voor wat er in februari allemaal nog gaat ontstaan. Want NSO is misschien de beste maand van je leven, maar het werkt voor velen nog jaren door. Hoeveel relaties, huwelijken, baby's (ja, NSO-baby's bestaan echt), hoeveel hechte vriendschappen er bij de voorgaande een-en-zestig keren NSO al zijn ontstaan, ook dit jaar zal het NSO weer veel doen opbloeien. 

Voor ons als bestuur, is het ook een bijzonder moment. Na een half jaar voorbereidingen voor een orkest zonder leden zie je nu waar je het voor doet. Alle voorpret wordt realiteit. Waar we na de audities vooral trots waren op het niveau van de muzikanten die we hebben kunnen aannemen, denk ik nu: wat hebben we verdomd veel leuke mensen aangenomen.  Het orkest zit bijna vol, er is nog plek voor wat meer leuke violisten, altviolisten en blazers, en is klaar voor alles wat er op ons pad komt: lange repetitie's en mooie concerten, uitbundige feesten en hoofdpijn bij het ontbijt, op je sloffen door de Hoof en op thermosokken met NSO-bedrukking door de winterse kou van Riga. En daarna, een levenlang prachtige herinneringen en dierbare vriendschappen. 

Toby, buitenlandcoördinator NSO 2014