Eind december, kerst ligt voor de deur. Het is zaterdagochtend, half elf. Een tijdstip waarop de meeste mensen, en zeker de meeste studenten, het liefst nog met hun hoofd op een kussen liggen. Maar hier in het boerengehuchtje Someren, voor de rest van Nederland alleen bekend als Tatort van de criminele aspergeboerin en haar Oost-Europese slachtoffers, haast men zich met opgewekte spanning naar zijn plek. Hier wordt vandaag voor het eerst gerepeteerd aan Sjostakovitsj, Elgar en Kadar. Van deze groep van bijna negentig studenten zijn de meesten al vele uren eerder opgestaan om zich naar het zuiden van het land te begeven. Vanuit Groningen vertrok de karavaan om half zeven 's ochtends, vanuit Friesland moesten sommigen al de avond van te voren op pad en overnachten in een jeugdherberg in Eindhoven om op tijd op het repetitieweekend van het NSO te zijn. Gedurende de zaterdag druppelt er nog een ander succesverhaal door: voor één ongelukkige cellist was het resultaat van de combinatie van studentengala op vrijdagavond en orkestrepetitie op zaterdagochtend dat 2013 één nachtrust minder telt dan van tevoren verwacht.
Voor bijna iedereen is dit de eerste keer NSO, maar allemaal voelen ze aan dat dit een bijzonder moment is. De eerste repetitie in de gymzaal van de Hoof, het eerste kelderfeest en dan de volgende dag de eerste brakke koffie met je nieuwe maatjes en weer op weg naar je lessenaar, de eerste keer langs de verschraalde bierlucht die uit de kelder naar boven walmt. Een voorproefje van wat je in februari te wachten staat: meer van hetzelfde, maar ook genoeg andere dingen. Hoe lekker de stamppot ook was die het bestuur van vorig jaar ons voorschotelde, niks kan tippen aan wat Simon en zijn maten in februari klaarmaken. Het eerste kelderfeest was een succes, maar wacht maar tot alle studentenorkestbesturen van Nederland straks langskomen, want zij zullen elke avond de voorgaande proberen te overtreffen. En bij dit eerste kelderfeest is natuurlijk ook de eerste vonk al overgesprongen, bij het eerste avondeten is het eerste vriendengroepje al tot stand gekomen en bij de eerste repetitie is het eerste succesvolle lessenaarduo al gevormd, maar stel je dan voor wat er in februari allemaal nog gaat ontstaan. Want NSO is misschien de beste maand van je leven, maar het werkt voor velen nog jaren door. Hoeveel relaties, huwelijken, baby's (ja, NSO-baby's bestaan echt), hoeveel hechte vriendschappen er bij de voorgaande een-en-zestig keren NSO al zijn ontstaan, ook dit jaar zal het NSO weer veel doen opbloeien.
Voor ons als bestuur, is het ook een bijzonder moment. Na een half jaar voorbereidingen voor een orkest zonder leden zie je nu waar je het voor doet. Alle voorpret wordt realiteit. Waar we na de audities vooral trots waren op het niveau van de muzikanten die we hebben kunnen aannemen, denk ik nu: wat hebben we verdomd veel leuke mensen aangenomen. Het orkest zit bijna vol, er is nog plek voor wat meer leuke violisten, altviolisten en blazers, en is klaar voor alles wat er op ons pad komt: lange repetitie's en mooie concerten, uitbundige feesten en hoofdpijn bij het ontbijt, op je sloffen door de Hoof en op thermosokken met NSO-bedrukking door de winterse kou van Riga. En daarna, een levenlang prachtige herinneringen en dierbare vriendschappen.
Toby, buitenlandcoördinator NSO 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten